ucieczka z generycznego snu. prosto w taki

o przenikaniu się form. jak nasiąkniętych bibułek.

gdzie, grając w kosi kosi łapci, gaworzymy

para-wyliczankę: `świndroń-dryńdroń,

czy pojawi się klawidroń`, mam na nazwisko

Manisterdziołek, co w tutejszym narzeczu

jest słowem gorszym, niż obelga,

za to ciebie – w ogóle nie dotknęło ugroteskowienie.

świetlista jak zawsze pokazujesz mi znaki na skórze.

poezję spokoju i wolności, od czytania której

zwijają się we mnie, kompletnie martwe,

liście pełne kolców.