tam nie ma już nikogo

zatarły się cienie i ślady

tylko pamięć

od czasu do czasu

przywołuje ich gesty

słowa

spojrzenia

niekiedy wracam

zatrzymuję się

patrzę

dom niby stoi

ale inny

inni ludzie tworzą swój czas

historię

jakby nie było

tamtego gwaru

śmiechu

radości

jakbym trzymał w pamięci

wciąż zanikającą

iluzję