< Remake>

Słyszysz bębenków  szklisty dźwięk?

Gdzieś ponad łany i chałupy

Głos tkliwy skrzypków niesie zew

A nuty płyną żalu – skruchy…

Na starej przyzbie gołąb siadł

Rozpostarł skrzydła w niemym geście

A w piórach wtem zaśpiewał wiatr

Tak delikatnie i nieśpiesznie

U progu nędza gnębi los

Radości wysysając głębie

To takie fatum, pusty trzos

Opierać mu się nadaremnie…

Kot na zapiecku mierzwi wąs

Jemu nie wiele tak potrzeba

Młodej gosposi ciepły głos

I w misce mleka tyle-wiela

Na zydlu siadł gospodar sam

I struga swym kozikiem w drewnie

Radosny wokół niego gwar

Dzieciarnia skacze, krzyczy, biegnie…

Nad izbą Matka w ikonie

Obok krzyż wiary, co na nim Bóg

Matka Bogu składa dłonie

Prosząc by zaszedł też i  w ten próg

By odmienił przykre czasy

Zapełnił pustkę dłubanych mis

By nie zbrakło i okrasy

By cosik jeszcze przybyło im…

Flet tchnie melodię w duszę - sens

Hen, ponad wieki – pokolenia

Nad zapomnienia krawędź kres;

To jedno przecie się nie zmienia

Na starej przyzbie zasiadł Pan

U jego dłoni gołębica

Zaraz wzniesie się, dalej – tam

Gdzie nędza gnębi los, złośnica!