Tekst 68 z 87 ze zbioru: Na drogę życia
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2024-10-07 |
Poprawność językowa | - brak ocen - |
Poziom literacki | - brak ocen - |
Wyświetleń | 346 |

A może to właśnie
Dzieci moje
Waszym nieszczęściem jest
Wyksztaucenie
Nauka kariera i wszelaka ambicja
Czyni człowieka próżnym
Łonyj to dufny w siebie
Przestrzeń musi mieć własną
Coraz to w większą popadając samotność
Ni rodzina ni dzieci
Bo łon jest tera mądry i bogaty
A w żywocie ludzkim nie oto idzie
A o co idzie - o te ziarno
Co padło w ziemię i wydało plon obfity
Tak i nasza natura jest by oddać siebie
Dziatkom swoim a nawet i cudzym
Wśród swoich bywać
Śmiać się na weselach
I opłakiwać odchodzących
I choćbyśta mieli po ziemi boso chadzać
Lepsze to
Od najpiękniejszej samotności
Ale o tym dowiecie się
Później
Pod koniec swej drogi
Wszystko marność
Wszystko
Poza ciepłem ludzkiej dłoni
za dziecka wagary
i za każdą dwóję,
kiedy głupi wujek
"uczył" zamiast szkoły -
patent prosty, mniej wesoły,
by się młodzież
do nauki przykładała
tak jak matuś przykazła!
Na pewno nie poprawnej polszczyzny, ani tym bardziej chociażby miernej ortografii, że o jakiejś pilności i solidności nie wspomnę
et cetera, et cetera
;(
Czego /w tym samym czasie równoległym/ uczy Kościół
??
Nauka odbiera rozum,
(patrz uważnie)
co zatem ten rozum przywraca
??
Nie chodź do szkoły, dziecię!
Szkoła do głowy pcha śmiecie!
Jeśli to jest pastisz...
to ja jestem ksiądz ;(
wykszta ł cenie /kształt, kształtować/
chodzi o to /o co? o to!/
to ziarno /to niebo, to dziecko, to nieszczęście - l.poj. rodzaju nijakiego TO/
Że o innych błędach nie wspomnę. To krótki tekst pisany w 3. tysiącleciu nie przed, a PO Chrystusie!
Nie ma tu - o co chodzi - jest o co idzie - bo pisane gwarą .
Pytając retorycznie,- który świat był lepszy dla ludzkości ? Tamten sprzed 50- 100 lay ? Czy obecny w którym marniejemy - i pod względem ilości i pod względem jakości ( w pewnym sensie )......
Rachunek wydaje się oczywisty - zobaczymy za 10 lat . Będzie jeszcze bardziej dosadnie widać .
czyli na skraju przetrwania -
TO KONSEKWENCJA POWSZECHNEGO WSZĘDZIE N I E U C T W A;
zamiast do szkoły chodzimy "na dziewczynki", na mecze
i ustawki
W głufkah sianko
Pifko i siemanko
Pokłon bankom
Tu i tam yebanco