Ja nadal widzę

Jak bym był

Od rzeczywistości oderwany

Widzę białe kości na polach

A nawet w lesie  kurhany

Te dawne

I te sprzed tylko paru laty

Widzę patrol na koniach powstańczy

Jadący pomiędzy drzewami

Kobiety z kwiatami na rękach

A obok Żydów

Odzianych w chałaty

Jadę drogą

Którą tabory na front sunęły

I dom a przy nim

Chłopiec w portkach płóciennych

I widzę to wszystko

I jest mi żal

Że było tylu niewinnych

Którzy

Niepotrzebnie zginęli