Chciałem napisać poezję, wzniosłą i drylującą sumienia,

Wiesz taką co to ryją spoceni kamieniarze na nagrobkach,

Między kolejkami, gdy zagryzie rękawem kolejną porcję,

Powie – wiesz Zdzisiek , kurwa piękne to i głębokie.

Może jednak napisałbym coś weselszego ?

Taką satyrę ,co to między skrzydłami gołębi w parku

Przedrze się z gromadki melancholijnych romantyków

Wykrzykujących  - Każdy ma swój cień,

Warto jednak by cień nie przerósł swego dawcy…

Józek, jak tam to dalej było?

A zresztą chuj z tym !