kiedyś przyjechał do nas z daleka

wszystkie ładniutkie  zgrabne powabne

grek nadprzystojny wdziękiem urzekał

z torby częstował przepysznym jadłem

lecz tylko jedna była uparta

cukierki zgniotła spoconą nóżką

przedtem torebkę całkiem podarła

zaś w krzaki zwiała skocznie szybciutko

grek gdy zobaczył śliczną i hardą

wrzasnął cię kocham proszę wyjdź do mnie

miał też gitarę grał dźwięcznie bardzo

żwawo też tańczył dla niej na torbie

lecz ona miała honor i dumę

więc kilka wiosen stepował cuda

ruszył nie jedną miłości strunę

zanim na torbie legła z nim luba

***

minęły burze  cisze niełatwe

gnieciona  torba już teraz sama

a w niej nostalgia chwile ostatnie

pełna miłości co w nich przetrwała