Potrzebny był koncentrator tlenu, więc, żebym mógł wyjść ze szpitala, Gosia za ciężkie pieniądze wypożyczyła go ze sklepu medycznego w Ełku - mowa o 150 złotych za miesiąc, a oboje jesteśmy typowymi cerowanymi dziadkami ze wsi.

Po trzech tygodniach w czwartek po południu to badziewie się zepsuło, i biedna Gosia w piątek rano znowu pojechała pekaesem tam do tego sklepu go wymienić, lecz niestety,  ten także nie działał. Miałem do wtorku czekać na naprawę, lecz już po południu zacząłem się dusić, i żona wezwała pogotowie. Tym razem zawieziono mnie do Augustowa, bo w Ełku nie było wolnych karetek.

Szpitał w Augustowie był bardzo przyzwoity, lekarz również, więc po raz pierwszy rzetelnie mnie przebadano zgodnie z wszelkimi medycznymi standardami. Okazało się, że mam cukrzycę, nadczynność tarczycy, przewlekłą chorobę nerek, a w płuckach aż cztery rodzaje bakterii, które przez dwadzieścia cztery godziny na dobę kopulują zaciekle i zażarcie i się mnożą, nie bacząc na rasę, jak króliki.

I proszę powiedzieć: czy te skur...syny takie, siakie i owakie z Ełku podczas moich pięciu pobytów w ich szpitalu nie mogli tego sprawdzić już grubo wcześniej?! Mówiłem im, że się pocę pod szyją - i jest to, jak się w Augustowie dowiedziałem, modelowy kliniczny objaw choroby tarczycy - że często biegam na siku nawet w nocy, że bolą mnie plecy poniżej pasa, że mam trudności z wydalaniem moczu, że już po kilkudziesięciu krokach zaczyna mi brakować powietrza, że to, że tamto i że owamto, ale wszystko to te ełckie `dochtory` puszczali mimo uszu!

W tzw. międzyczasie moja złota Gosia kochana kupiła całkiem nowy koncentrator tlenu. To spory jak na nas wydatek - prawie dwie bańki złotych. Taka nówka-sztuka ma kasetę z pochłaniaczem azotu i gwarancję na całe dwa lata.

I to zadecydowało, że go w końcu kupiliśmy.

30.07.2018 r.