Bukiet układam kwiecia śnionego, jakiego próżno szukać w ksiąg zwojach.

Zapamiętania jest godny tego, że nie miłuję go tylko w woniach.

Zanim dobędę w garść tej korony kłos wypachniony w nocy oddechu,

Pragnę skosztować smakiem spienionym czy dobrze czynię w doznań pospiechu.

Warty zachodu ku dopełnieniu jest jeszcze jeden sprawdzian co woła,

Niemniej nie mogę w ciemnym sklepieniu zagadki tejże postawić czoła.

Będziesz bukietem co wymarzony zewsząd w mym ciele żądzę poruszy.

Może kolejnych kwiatów wazony będą kolorem płatków już prószyć?