DO PANI ...

Chciałabyś oczu zmęczonych, długo nie otwierać

Chciałabyś drzemać beztrosko, bo drzemanie – dziwy

Czaruje nagle i pięknie, z łatwością je ożywia

Chciałabyś drzemać bez końca, bo Twój umysł chciwy

Obrazów, jakże odmiennych, niż codzienność kreśli

Więc codzienności nagle pomóc, by się zdało

Codzienny talent obudzić, wytrącić z monotonii

Tchnąć w niego duszę, nadać kształty, utkać ciało

Chciałabyś drzemać choć chwilkę, bo drzemanie leczy

Jak dobry malarz pastelami szare ściany

Chciałabyś drzemać tak długo, żeby wszystkie dziwy

Pochłonął umysł Twój szarością skołatany

Wprawdzie leczyć i czarować nie potrafię

Ale modlić się gorąco i z radością

Obiecuję miła Pani tak po prostu

Byś drzemanie zastąpiła codziennością