dosięgam łąki

otulonej ciszą

i mgły falującej z wolna

brzoza samotnica

płacze ostatnimi liśćmi

czuję mokrą korę

zapach błota

i wiatr zaglądający w oczy

śliskie trawy

smagają dłonie

tak zimne

brodzę

w wilgoci i smutku

melancholia puka

do okna duszy

kiedy w końcu szadź

zalśni w słońcu