Spektakularny zapis typowej dla autora egzystencjalnej wizji, czyli - że życie jednak nie ma sensu, a "jedyna nauczka to brak nauczki".
Chociaż nie wiem jak bym się z tym nie zgadzał, nie mogę odmówić wierszowi tej zalety, że prowokuje do myślenia.
Nawet jeżeli życie nie ma sensu, to nie ma go celowo, żeby każdy z osobna, albo grupowo mógł sobie ten sens wynaleźć. Na tym może polegać wolność (według mnie). Sens jest nawet jeśli go sami nie odnajdziemy. (Może już kiedyś o tym już pisałem.)
O sensie życia można by dużo pisać, właściwie cała mądrość ludzkości jest próbą odpowiedzi na pytanie o sens życia, więc trochę mnie to denerwuję, kiedy zwlekam się w sobotę z łóżka, docieram do komputera i dowiaduję, że życie nie ma sensu, jeszcze mógłbym w to uwierzyć. Ale wiersz w swojej kategorii znakomity.

Askawinowo - do bólu prawdziwe :)))

Bardzo serdecznie :)))

Bardzo prawdziwie :) Pozdrawiam :)