późne życie jest mało ciekawe u ludzi

ja na przykład

stałam się studnią patrzącą w niebo

spóźnione fascynacje poezją

pisanie

to tylko zajęcie w oczekiwaniu

gdyby wiersz chociaż umiał mnie wyrazić

tak głupio się nim zasłaniam

i zarazem się otwieram

moje uniesienia złość i miłość

stały się modlitwą

wyhodowałam ich tyle w sobie

że teraz nie mogę ich przełknąć

lekarze mówią że nadmiar to nadciśnienie

kłopoty zmieniam w zdrowaśki

i boję się szpitali

ostatniej szkoły życia

czasem czuję się jak bohaterka

nieskończonej bajki która głową

waliła w mur

ale się nie rozsypywał

a mnie już boli głowa i dalej zdumiewa

głupota

ale każdy musi się marnować

po swojemu