O, u ciebie też zima. Piękny wiersz.

Dziękuję :)

Piękny wiersz.Lubię Twoje wiersze,w każdym jest coś mądrego, szczególnego.

Bardzo piękny i niezwykle ciepły zimowy wiersz.
Skoro stosujesz znaki interpunkcyjne, to moim zdaniem po przedostatnim wersie powinien być przecinek.

kawko - miło czytać :)
janko - poprawię w oryginale, bo tu nie mogę. Dzięki :)

To zawoalowany erotyk, gdzie biel jest nie tylko synonimem chłodu, ale i uczuciowej pustki:

W tym duecie

niby się kleisz,
ale i tak wszystko zamienia się w szreń

Gdzieś w podskórnej warstwie wiersza tak ukryta zima jest antropomorfizacją śmierci

ranisz dłonie
chłód rozpuszczasz w sercu

(patrz finalne linijki)

Już nie żyję

emilio - pięknie interpretujesz :)