Szklane miasto

Przemierzam ulice szklanego miasta 

Nade mną niebo z kryształu 

Widzę tysiące niezwykłych barw 

Labirynt ametystowych dróg 

Ocean nietknięty żadną Troską 

Ludzi barwy indygo i ultramarynu 

Drzewa co liście mają ze złota 

Księżyc niczym rubin czerwony 

Fontanny, z których życie tryska 

Szklane domy nieznające Bólu 

Diamentowe wieże sięgające chmur 

Wszystko to w cudownej symfonii 

Symfonii granej przez Miłość.