Gdzieś Ty wynalazł słowo "dziewusza"?

Jeszcze i dziś można spotkać rytmicznie poruszającą się cnotę w niejednym łanie. To jest piękne. Takie prawdziwie polskie i przaśne jak chleb z miodem.

Dziękuję za komentarze, a Optymiście odpowiadam. Dziewusza to przymiotnik utworzony od rzeczownika dziewucha (chłop - chłopska, baba - babska, ropucha - ropusza, Przysucha - przysusza).

Że w niebyt odeszła cnota nie tylko dziewusza - tego jednak chyba nie dostrzegł?

:)
Mam małą uwagę - sugeruję usunąć powtórzenie "się". Są zbyt blisko siebie.

Jak już w temacie:
Ojciec do absztyfikanta:
- Rozdziewiczyłeś mi córkę!
- Przepraszam pana, już więcej się to nie powtórzy.
;)

Widzę, że ktoś badzo tęskni za Janko.
;)
Też się zastanawiałem, kto to ten dziewusz?
:)
Myślę, że jak już się to SIĘ w języko ma,
to można się tym SIĘ trochę zabawić.

Do mojej sugestii w poprzednim komentarzu, można zmienić np. na:
"podkradłszy więc powoli
dostrzegł, że w bruździe roli".

Jestem za, tylko...
W bruździe może być trochę ciasno,
tak to oceniam czysto teoretycznie.