Tekst 119 z 246 ze zbioru: Z ATLASEM POCZĘTE
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz / poemat |
| Data dodania | 2017-07-20 |
| Poprawność językowa | |
| Poziom literacki | |
| Wyświetleń | 2595 |

Życie, co jest jak w bajce,
Nigdzie nie istnieje,
Więc walcząc ze swym losem,
Zadając cios za ciosem,
Puszczasz się w takie knieje,
Jak ta pchła w szachrajce.
Co jakby nic nie robić?
Żyć z fatum w zgodzie,
Krok w krok w rytm chodzić,
Ze wszystkim się godzić,
Nawet w trudnej pogodzie
Nie szyć skór sobie ni obić?
Jakaś szkoda z tego płynie,
Jak se żyjesz w neolicie?
1) nie wiesz nic zgoła,
Co się święci dookoła;
2) nie jarasz przy płycie,
W proszku to czy w płynie;
3) nie syfisz nieba ni wody;
4) żyjesz od świtu wesoły,
Zajętyś siebie mnożeniem,
Mięsa nasion jedzeniem;
5) cóż stąd, żeś wszędzie jest goły;
6) zawsześ do grobu młody!
17.12. 2013 r.








oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite