Bezsilności, leżę u twych stóp

Dłońmi cię dotykam

Jesteś tak bliska, tak żywa

Huk stalowych szyn - umykam

Twarzą oprawcy, niczym biczem

Jesteś zawsze przywoływana

W szarzyznach widzę twe oblicze

Uśmiechnięta, niezrezygnowana

Szybkim krokiem przychodzisz

Lawiną szklistych mgieł, otaczasz

Odchodzisz powoli, stopniowo

Dochodzisz do zakrętu… i wracasz