PROLOG 

Co się zaczyna, ma i koniec. 

I nawet prolog zwieńczy kropka. 

Więc zamaszyście (kto zabroni?)! 

Pora rozpocząć pierwszą zwrotkę. 

ROZWINIĘCIE 

Uwijam się, by rzecz rozwinąć - 

czas rzeczywisty mnie pogania. 

Akcja, im bardziej dynamiczna, 

tym szybciej zbliża do zmierzchania 

faktów, mgnień, zdarzeń. Kres fabuły. 

Zostają puste krajobrazy, 

w których bohater nić rozwijał, 

zanim ów kres go unieważnił. 

Na pierwszym planie tylko cisza, 

bezczas - scenariusz się wypalił. 

Na kliszy... przecież nie ma kliszy - 

plan pierwszy znika. I co dalej? 

EPILOG 

Pamiętasz jeszcze, gdy wyznałeś...? 

Przyjęłam dźwięk z niedowierzaniem. 

Trudno uwierzyć - zapominam... 

Na końcu jest opamiętanie.