Idąc do Emaus

Zniechęca obskurny sztych obrazu

Jaki świat pragnie odwzorować  

W alei jaźni dręczy źdźbło głazu

I pylne przeciągi chce miewać   

Pątnik idący obok efeba  

Jest krzesiwem drogi do Emaus  

Nad stołem w znaku łamania chleba  

Ujawnia moc uzdrowienia dusz