Obrazowo... no wiesz...
pozdrawiam

No wiem :)
Pozdrawiam :)

No i co mam powiedzieć o metaforze pustyni?
Chyba wkleiłbym tu przerzutnię:

pustynia
rozpalona śmiercią i pożądliwością krwi
niczym oblubienica otwiera ramiona
kołysząc do snu strudzonego wędrowca

w oazie
migoczący z daleka miraż nadziei
gdzie przeznaczenie tańczy z wiatrem
jak dwoje odwiecznych kochanków

zapadłych nocą w piaskach

los odcisnął piętno zdarzeń
i tylko śpiewające wydmy Sahary
zawodzą

Fajny rym wychodzi z nocą - zawodzą.
I robi się melodycznie.
To tu jest, moim zdaniem droga współczesnej poezji.
Pomieszanie z poplątaniem, ale dobrze zrobione.
Jest bardzo dobrze, czarownico :)))

Dziękuje Puszczyk:)

Nie znam oryginału, ale wydaje mi się, a tak podpowiada mi intuicja, że owa przeróbka wyszła na dobrze.

Nie inaczej Janko...to trzecia wersja...jak czytałam pierwszą,klękłam i podnieść się nie mogłam :P:P:P