wędruję niczym bezdomny wampir 

niosąc sztandar samotności 

wędruję przez pustynie emocji 

z palącymi polami myśli 

kreśląc ocean nieśmiertelności 

widzę kres świadomości 

mijam przydrożnych bogów 

ziejących bezgraniczną nienawiścią 

upijam się upodloną miłością 

rozkoszując się smakiem goryczy 

jestem w drodze 

z dynamitem w słowach 

z bronią zamiast serca