Wędrując w świetle wiary

Jeżeli wiara to oko - pragnę je posiadać

Oglądać to co zasłona tajemnicą kryje

A jeżeli to ziarenko zdolne ziemią władać

Zmienić w kwieciste ogrody – to niech we mnie żyje

Jeżeli to wstępowanie w przestrzenne pokoje

Po stopniach wiary nad wiszącymi ogrodami

Odkrywanie myśli i spraw dających ostoje

Głaszcząc ożywczą rosę wzbudzonymi aktami

Jeżeli wiara to prostą drogą wędrowanie

Zapatrzenie i zauroczenie wielkim słońcem

Dla­cze­go nie przy­znać że takie postępowanie

Prowadzi w ofiarę ołtarza z pielgrzymim tańcem

Jeśli wiara to pędzel malujący widoki

Dając możność  poznawać obrazy w nurcie jasnym

A skroń przystrojona w natchnione myśli Opoki

Chce góry równać z dolinami w akcie miłosnym

Dotknięty mocą  porzucę strój zużytej gładzi

I przywdzieję nowe ubranie  z puklerzem wiary

Niech teraz biały anioł na spotkanie prowadzi

Biednego wędrownika podług skrzydlatej miary