a nasi księża uparci

wszyscy grzeszni

jeno oni zacni

prawdę widzą

co nam czynić przystoi

w mrokach leśnych

miary w niczym nie mając

sypać ziarno ptaszętom

pragnąc się krwią nasycić

ze starych grzechów

zdać rachunek

wybiła godzina rozstania