Tym, których zwabiono

Tym, których zwabiono w światowe szuwary

W otchłani ciemności tylko gnębieni,

Tym dla stałości trzeba prawdy i wiary,

Mocą światła ideałem ocleni.

Im, szydercze wrzaski zgrai nie wystarczą

I zmącone pojęcia błyskawicą.

Dla nich wzorce rodowe istnieją tarczą

I światła lamp świątyń żywą krynicą.

Im dany krzyż, zwycięstwo z bożej apteki,

Im dana  Jasna Góra,  dar ufności,

Im dany „Cud nad Wisłą”, dobro opieki,

Im trzeba wiary przodków i miłości.