Bądź /kobieto/ lwicą, co poluje składnie i broń swojej kobiecości niewinną zabawą,

bądź domem pierwotnym wrócę
zapukam do bramy

itd., itd.

Narracja beztroskiej włóczęgi

/bo lwica poluje i karmi kolejne dzieci sama/

taka narracja dobra była za wczesnego Peerelu, kiedy brałeś gitarę, swe dziewczyny - i per pedes albo na stopa w te Bieszczady, połoniny!

Autor zawieruszył się mentalnie wśród dzisiaj sędziwych starców, hippisowskich dzieci LSD - i nie dostrzega, że współczesna literatura poszła w całkiem inne, nowe rewiry.

Wciąż te same odgrzewane stare kotlety są nie-straw-ne

Dzisiejsza piękna dzika postkolonialna Afryka z jej Afrykańczykami,

migrującymi na pontonach czy wpław przez Morze Śródziemne albo napierającymi na polską granicę byle dalej od tej swojej pięknej dzikiej Afryki,

w tej twórczości w ogóle nie istnieje.

Jest jakaś okrojona do schematu "lwica - ja - wrócę" jałowa jak Sahara mitologia

Gdyby ten tekst był JEDEN JEDYNY, zasługiwałby na swoje "gwiazdki" w pełni. Rozpatrywany w sekwencji pozostałych wierszy Autora bardzo traci na swym blasku.

Telewizyjna wiedza Polaka o Afryce i jej lwicach ma się nijak do tego, co tam JEST