Liryczny "ja" z pretensjami: - Dlaczego mnie wymyśliłeś, Boże?

Bóg wnerwiony: - Po to cię stworzyłem może, żebyś wiedział, co to zboże? Jakie skutki niesie, kiedy wrzesień, zima, jesień film od z żyta wódki, od z jęczmienia piwa co dzień tobie się urywa, w koszmar życie ludziom zmienia!

Liryczny "ja" nic nie słucha, w sobie jak "Titanic" zatopiony: - Nie jest tu najgorzej, lecz w domu najlepiej, jak na krechę w sklepie flaszkę znów mi dadzą, Boże Panie Władzo!

trema mnie zżera zawsze gdy się budzę
otwieram oczy patrzę w telefon w lustro

(patrz c.d. autoprezentacji)

Coś jest skutkiem czegoś, nic nie bierze się z sufitu czy /jak białe myszki albo króliki/ z kapelusza, film się urywa zawsze po pijaku, stany lękowe mają swoje określone źródła, i nie pomoże "Boże!Boże!", kiedy ciągnie w zboże, woła piwa, wódki morze

;(

Kiedy biblijny Syrach


i jego ustami głoszone nauki /rozeźlonego pomijanego/ Boga

są wyłącznie pustymi apostrofami - o nich ględzeniem -

wszystkie złe i dobre strony takiej /z urwanym filmem/ egzystencji są jedynie dymną zasłoną,

za którą JAK BYK STOI dzika samotność

(patrz całość wraz z tytułami)

Pytał się W. Pyta, co nic nigdy czytał, "Jaki sens ma życie?" "Po co mu kobita?" Potem znowu łykał i zalewał pałę dookoła Wojtek, stale i wytrwale. Ot, czym pytań szalej!