Krwawa sygnatura. Sekret Caravaggia na Malcie
tak dużo
Skrawek błękitu Tekst 159 z 234 ze zbioru: Dialog na dwa krzesła
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz / poemat |
| Data dodania | 2023-02-13 |
| Poprawność językowa | |
| Poziom literacki | |
| Wyświetleń | 666 |
https://youtu.be/5yRgiXh2fP4
słońce na strunach kładzie smugi
stroi z maestrią mi gitarę
światło i cienie przez firankę
błękitną grają melancholię
słuchać czy patrzeć i zdumiewać
że światło umie wszystko zmienić
przymrużam oczy i znajduję
błękitny świat w teatrze cieni
i blasków
--------------------------
* Foto - praca własna; akryl na płycie 50/70 cm
nowe teksty
oceny: bezbłędne / znakomite
Tak, jak jej zagra trzpiot-zefirek.
I nie jest to ułudy fantom -
To się naprawdę dzieje...
I wcale nie przez chwilę!