Był czas, gdy w niebo wzleciał ptak

nad morzem płowych, sennych traw.

I ukołysał wiatr od tak.

I stało się to raz po raz.

Był czas, gdy w morze wpłynął ssak.

Poprzez głębiny widział brzask.

I samotności poznał smak.

I stało się to raz po raz.

Był czas, gdy człowiek wzbił się tak

wysoko w pustkę, aż po blask

odległych mgławic, skrzących gwiazd.

Zdumiony światłem raz po raz.