przed zmrokiem gdy ciemności przenikają smutek w oczach 

szary beton wielkich miast bez uśmiechu za rogiem czyha strach 

jestem niewolnikiem uciekam przed nieznanym od reala oderwany 

naciągam bluzę na suche kości białe od wybielacza wciąganego nosem 

w kapturze słuchawki zamkniętym świecie nagranych płyt 

włóczę się całą noc spotykam się czasem z rozmową z tobą 

czym mnie dziś zaskoczysz potykam się o ludzkie troski 

ulice latarnie mówią do mnie kolejne epizody 

zatrzasnę drzwi przekręcam klucz układam w fotel słabe kości 

na stole popielniczka słabe światło po obłokach dymu kroczy 

zgaszony dniem nabieram mocy każdy łyk osłabia drżące ręce 

wyjrzałem przez judasz zobaczyłem powiem innym razem