miłość – i nie ma odwrotu. to tarcza przed 

paskudstwami, lekarstwo na codzienność 

(po zażyciu organizm przekształca ohydę w witaminy, 

przykład: wskoczenie do sadzawki pełnej tarczowych 

pił skutkuje byciem przez nie wymasowanym. 

to istne zawiązywanie kokardek na synapsach.). 

nic nie boli, nie rani. matkiboskizm, ale pozareligijny. 

pełnobarwna dobroć, nasycanie kształtów, ramek, 

w które zostaje się ujętym. zwariowanie ze szczęścia, 

dysymulacja powagi. dwór został rozebrany na cegły, 

ale uparliśmy się, że będziemy w nim mieszkać. 

i udaje się nam ta niełatwa sztuka. 

portreciki wiszą w powietrzu, na skórach kwitną 

arrasy. szaleniec we mnie pokrzykuje, że złole 

napuszczają na nas hordy tresowanych myszy. 

na futrze każdej – napisane obelgi. 

depczę. drugi psychol próbuje tańczyć 

w rytm stuku podeszew. rozjeżdżam się 

w kompletną zgrozę: tak niskie poczucie 

własnej wartości, że jest się w stanie fantazjować 

wyłącznie o celebrytkach, wszystkich tych 

Madonnach Szymborskich-Kardashian. 

i scalam. w Ukochanej.