nabrać dłonią? całymi ustami, gardłem! 

zanurzyć się w zdroinach, poddać nurtowi! 

niech pochłonie nas ta świetlista powódź, 

rzeka chmur wystąpi z brzegów! 

...patrz, to się właśnie dzieje! i wiosłujemy 

w biało-czerwonym garnku 

a wokoło – szum fal. rozbryzgi. unosi nas 

rozdygotany płyn. wzwyż, ponad czarne 

miasta zamieszkane przez szlampucery, 

ponad dyskoteki, obory uwięziowe 

i brzydkie, bo wydzierżawione gwiazdy. 

w przedblask, gdzie można złagodnieć 

ponad miarę: mówić o wojnach światowych 

jak o sałatce czy karniszu. 

i lecimy-płyniemy w błogostany. 

ziemka kurczy się, niknie, w końcu 

na jej ostatnim ostatnim zamieszkanym skrawku 

garstka nieźle poddziczałych mieszkańców... 

...a, co nas obchodzi, co tam się odwala.