Jowiszu, który utrzymujesz latarnię,

pozwól mi zobaczyć sens wyższy w tym, co się rozpada. Niech kamień, który dźwigam, nie będzie cięższy niż ten, który noszą inni.

Tu nic nie jest na zawsze — więc niech światło w tunelu będzie choć chwilą skupienia.

Nie proszę o cud. Proszę o uwagę. O miejsce, gdzie twarze nie są tylko maskami przetrwania.

Skontaktuj mnie z ciszą, jeśli nie ma już dokąd iść.

„Notatki planetarne” są nową formą dialogu z moimi wcześniejszymi wierszami. Każdy wpis wyrasta z jednego utworu — jest jego przesłaniem, mantrą, czasem medytacją. To nie nowe teksty, lecz nowe spojrzenia na to, co już zostało wypowiedziane.”

Oto pierwszy wpis do cyklu „Notatki planetarne”, inspirowany wierszem chodźmy tam… albo wróćmy do ciszy.

(na podstawie wiersza „chodźmy tam… albo wróćmy do ciszy”) (z tomiku „Życiorysy”)

Dajcie znać, czy Wam się podoba taka forma.

Pozdrawiam, Elżbieta Walczak :)