Pomyślałam sobie :)

Bardzo serdecznie :)))

Pięknie, nastrojowo i bardzo poetycko.

treść b. piękna...trochę zachwiany rytm

Bardzo ładnie

dziękuję kochani,to miniatury ale można ew. czytać jako całość :)

aleja zagubiona niczyja
pełna żółci i czerwieni
z kapliczką na końcu

(1. strofa - cytuję z pamięci)


to metafora kresu naszej ziemskiej drogi nogami do przodu, więc te październikowe liście na wodzie (patrz data publikacji i tytuł) - to w tym kontekście symbol bezapelacyjnych pożegnań, choćby wszystkie twoje jesienne noce i dnie pełne były nie wiem jakich powitań.

Jesień (także życia) - to - chciałeś tego czy nie - pora odlotów na tamtą stronę.

Ten surowy elegijny ton pobrzmiewa tutaj między wierszami wyraźnie

niebo i ziemia
człowiek między nimi
smak nadziei miłości
i wieczności nad siły

(vide 2. strofa)

gdzie jesteś?
samotność noc
polami przemyka

(patrz końcowe wersy - cytat z pamięci)