Jak zwykle w Twoim stylu, dowcipnie, paradoksalnie, kalamburowo, i to, i owo...

Jak, siostro, pomóc tobie,nie szkodząc ale sobie... w tym sęk. Słowo siostro możemy zastąpić tyloma jeszcze innymi pojęciami, my, egoiści, ślepcy.

emilio, tyle się dzieje w Twoim wierszu. Zaskakujące. Ostatni wers - Kochanowski mi stanął przed oczyma.
Siostra? W l. poj. i "my" l. mn. b. to ciekawe.
Wers:
"przy tym z ``wód`` korycie...". No "Folwark zwierzęcy" ziścił się w Twoim wierszu. Pozdrawiam Bajka.

Tak :) Siostra - to, jak "brat", bardzo pojemny archetypowy worek pojęciowy: siostra w Chrystusie, Wielki Brat Sam, brat zakonny, bracia mniejsi, nasza siostra siostra (piguła, ale też mniszka), jedna z sióstr z dramatu wielkiego A. Czechowa "Trzy siostry", itd., itd.

Życie oparte na pić "życie" (czystą pędzi się także z żyta) przy tym z wód korycie - a to koryto - to również klasyczne asocjacje ze świńmi u koryta np. albo z korytem wielkiej rzeki, ale również z np. symbolem niepohamowanej pazerności - rozbitym korytem w chudobie starego rybaka z rosyjskiej baśni "O złotej rybce"...

Pisząc to szmat już czasu temu, myślałam też o nas - tych wszystkich, którzy nie radzą sobie wcale ni z własną mizerną osobą, ni z powołaną do tylko biologicznego istnienia prywatną niepotrzebną nikomu "rodziną", ni ze skrzeczącą empirią dnia powszedniego. Jak pomóc, siostro, kiedy samemu leży się na wszystkich możliwych łopatkach??

Tyle odczytań - ile dostępnych kodów w naszej własnej przewiewnej głowie :(