XLIII

Wszystkiemu koniec jest na świecie,

Nawet najświętszym tym porywom...

Wracajmy na Bobkowskie śmiecie.

Nasz rotmistrz siedzi w gabinecie

Pana. Sam skarbnik osobiście

Go sadza obok siebie, raczy konfiturą,

Szklenicą wina przy bufecie z starą politurą

Z atencją i w druhów swych asyście.

*Judasz Iskariota!* - myśli Garin.

Gapiów grupki tłoczą się przy starym

Suknie karcianego stołu; ta cała

Partyjka wista właśnie rozgorzała,

I bank był wciąż rozsądny całkiem.

Sam Bobek trzymał kasę jako bankier.