Kółko graniaste,
Czworokanciaste,
Kółko nam się połamało,
Cztery grosze kosztowało,
A my wszyscy bęc!

Taka namiastka koła fortuny...

Urlopik się powtarza
Jedynie dla szczęściarza.
Codzienność BEZ URLOPU
Rodakom się przydarza
Od lat każdego roku!


I mowa tutaj /w tym moim wierszyku/ o wszystkich tych, którzy zatrudniani są D Z I S I A J w 3. tysiącleciu po Chrystusie w Polsce "na czarno", na umowach śmieciowych (patrz nazwa tych umów!), mowa o wszystkich samotnych a ostrym dyżurze matkach, o dorabiających "na boku" rencistach i emerytach, słowem o całej tej ludzkiej masie, która n i g d y na własne oczy nie widziała /i nie zobaczy!/ ni gór, ni morza, ni Mazur.


Ps. Zamiast "szpary w kole" (patrz 2. strofa) proponuję wstawić "szprychę", ale

decyzja należy do Poety

Bardzo dobry tytuł! A jeszcze lepszy byłby w wersji

Koło wkoło dookoła

Koło wkoło dookoła
- dobre