Spacer pośród melancholii

lampy już przygasły

na niebie nie widać nic

a wicher samotnik

tuli wciąż listowie

do jednej z pustych ławek

jakby szukał pary

nie potrafię pojąć

`czemu - gdy na nią patrzę

zegar nagle zwalnia

czas odrzuca truizm

a wszystko inne jest tam

gdzie wyszeptałaś -`tak

pamiętam że wtedy

pierwszy raz zakwitły bzy

poczułem tę miłość

jak przenikliwy dreszcz

dotyk chłodnych jeszcze ust

i dojrzały zachwyt

co tchnienia istotą

~ jakże po dziś... jakoś tak

trudno tamtędy przejść