Żadne już słowa

Nie dadzą tu rady

Ciebie przekonać

Żadne zaklęcia

Nie zatrzymają już ciebie

Ani nawet kielichy

Cyklamenów

Ukochanych twoich kwiatów

Pełne mych pragnień

Nie wzruszą

Nie zatrzymają już ciebie

Już teraz idziemy

Inną przecież ścieżką

Ty zagubiona co prawda

Lecz jakże urocza

Pięknowłosa niezapomniana

Z grzywką niesforną na oczach

Wydumana

Ja wygaszony i cichy

Zbieram rozrzucone

Zapomniane cyklameny