Nie naprawię,

nie przebaczę,

zaległych słów,

nie wypowiem.

Odszedłem nagle.

To koniec.

Hej!

Jestem tu, w swoim grobie.

Choć szczerze mówiąc,

ciasnota w cholerę,

gdyż w urnie miejsca niewiele.

Pobiegał bym, lecz próżny trud.

Nie mam dupy,

nie mam wszystkiego.

Nawet nóg.

Samego siebie,

z grobu nie wskrzeszę.

Cud i marność,

tak dumnie zwany człowiekiem.

A jednak pytam, gdyż pytać warto.

Czy zanim zgasłem,

odnalazłem światło?