impresja narodowa

długo i z radochą błotnili się w tej swojej

pieczarze. dobrze im się tam wiło, poczciwie.

aż tu – jasności się zachciało, stolictwa. podchlapali

się więc, piąte przez dziesiąte, w nieco świetlistym

strumyku, pooddrapywali z kufająt płaty brudu

– i hajda! – zdobywać serducho kraju!

wyfircykował się, jeden z drugim, wykrochmalił

gardło, aż ledwie głos mógł wydobyć.

nacierała owa czeredka z ambitnym zamiarem:

obsiąść zamek! i pałac! każdy, jaki się tam napatoczy!

królem tam zostać albo co najmniej

wiernym służalcą!

ledwie za plecami znikł znak drogowy

z nazwą miasta, patrzą, a tam: uuu,

żałoba w pełni. z Wisły wyłowiono martwą syrenę.

bez miecza i tarczy, za to w stanie

zaawansowanego rozkładu. łysą, bo loki

już dawno musiały się odsklepić, spłynąć hen,

w skandynawskie fiordy.

czasy chyba się dokonały, gołąbek apokalipsy,

dotąd uważany za kryptydę, albo co najwyżej za

potulne zwierzę kruchciane,

właśnie się materializuje w otoce makabry!

oj, tylko patrzeć, jak abortowane dzieciątka powrócą

niczym Walkirie, z mieczami i w zbrojach, by siec skrobaczy,

a z gejów, za karę,

zaczną wychodzić jadowite mamby!

może nawet sam Jan Paweł odrodzi się jako

grająca sentymentalną nutę pozytywka-Wernyhora

albo przynajmniej pod postacią gorejącego krzaczka,

palącej się i rozgadanej z emfazą porzeczki.

pęczniało na transparentach i w ustach.

rosły oczekiwania,

dudniły radiowe głośniki, szczekały ambony.

aż tu, przy fałszu fanfar, z odmętów wyczłapał,

pokryty łuską, towarzysz Bierut. rozejrzał się

niewidząco, po kociemu zwinął w kłębek.

nie zionął ogniem, jak się spodziewano,

nie cuchnął, o dziwo, siarką.

zalatywał nieco czosnkiem, ale to chyba żaden

złowróżbny omen,

zapowiedź wytęsknionej hekatomby.

nowoprzybyli, z kwaśnymi minami,

zaczęli na powrót okrywać się błotem,

wcierać w siebie mokrą glebę.

sarkali, że chromolić taką miejskość,

co tylko uwiąd i rzędnięcie min powoduje.

że lepiej wrócić pod włosy swoich kobiet,

w bezpieczny, cichy puch.

dołączyło do nich paru

równie rozczarowanych stoliczan.