noc

droga płynie

światła drżą w oddali

szelest liści, woda szeleści, wiatr śpiewa

myśli obcych

mgła biała

mleko matki

zapach ziemi, chłód kamieni

kto patrzy z nieba, kto szepcze w wodzie

kto tka mgłę i czaruje życie

ich obecność czuć, choć imion nie znam

psy

koty

krążą, obserwują

ich oczy światłem nocy

czas przestaje być

czas staje się cieniem

świadomość płomień

mgła wciąga

droga zanika

człowiek i świat – jeden oddech

światło i cień splatają się

rzeka drga, liście tańczą

oddech pustego miasta miesza się z oddechem lasu

cisza staje się muzyką

szelest staje się pieśnią

każdy krok – rytuał

każdy oddech – pytanie

zagadka wisi w powietrzu:

kto jest światłem, kto cieniem,

kto prowadzi, gdy nie widać drogi?

noc nie kończy się

mgła nie ustępuje

świadomość pozostaje płomieniem

Płomień zgasł