Nie umiera nigdy

Nawet rozrzucona

W cztery świata strony

Ciepłym wraca powiewem

Pod ziemią czarną zduszona

Kwiatem białym wzrasta

Zatopiona w wodzie zimnej

Złotą łuską błyska

Z powietrza

Pierzastym powraca kolibrem

Z ognia

Wstaje niczym Feniks

Niepokorną jest ta miłość

Prawdziwa co nie umiera

Zawsze powraca

By ukoić serca

By trwać