Małgorzata , jeszcze stosunkowo młoda

Była kobietą, matką pięciorga dzieci,

robiła pyszne pierogi z mięsem

i jeszcze lepsze naleśniki.

Oszczędna w wydawaniu ostatniego grosza,

w każdym zbędnym słowie i makijażu,

nosiła ciągle tę samą kraciastą przeszłość.

Pamiętają ją wszyscy -

stała na progu, machała ręką lub wzruszała ramionami,

podnosiła się z trudem z kuchennych taboretów

i przepraszała, że jeszcze żyje;

nigdy nie miała kochanka, odświętnej sukienki,

miłości przedwcześnie dojrzałych dzieci.

Nagła i gwałtowniejsza od innych

usunęła ją łagodnie ku korzeniom ulubionych róż,

ponownie rozchyliła na nasienie ziemi.

Małgorzato, czulej obejmuję kamień twoich włosów.

Nie stać mnie na więcej,

zwłaszcza przy ludziach.