Zawsze podziwiam tłumaczy, a szczególnie tłumaczy poezji. To chyba niebywała umiejętność. Przypomniała mi się opłatkowa rozmowa z aktualnym prezesem Dolnośląskiego Oddziału ZLP, jednocześnie wiceprezesem Zarządu Głównego ZLP. Chwalił mi się, że jego poezja tłumaczona jest już na 36 języków świata. Wtedy ironicznie zapytałem: To ty znasz tyle języków?

Rzeczywiście, nie jest to łatwa sprawa.
W przypadku średniowiecznych tekstów jak te, które przekładam, dochodzi jeszcze inny problem. Język niemiecki "mittelhochdeutsch" jest często tłumaczony na współczesny niemiecki, tak bardzo się te języki różnią.
Czytam więc i oryginalny tekst, i różne przekłady, i zaglądam do różnych słowników.
W trakcie przekładu, jeśli chcemy zachować rymy, szukamy odpowiednich słów w języku polskim. Ale jak to zrobić, żeby nie rozszerzyć oryginału o jakieś metafory czy porównania, które same się nasuwają? Często się nie da, trzeba więc znaleźć coś delikatnego, pasującego. Chociaż tekst brzmi często bardzo prosto, trzeba trochę nad nim popracować.
Ten wiersz jest krótki i raczej wiernie przełożony. W oryginale wersy mają różną liczbę sylab i rymy (niedokładne). Interpunkcja jest odpowiednia do oryginału.

Znalazłam na przykład przekład na współczesny niemiecki, gdzie ostatni wers brzmi mniej więcej tak:
"z tego powodu mógłbym je z ich oczodołów wybić" (czyli tak pobić, żeby wyleciały)
Oryginalne brzmienie mniej więcej:
"chciałem, żeby były wyjęte"

Janko, jeśli masz pomysł na poprawkę tego wersu, to chętnie przeczytam. Może moje zakończenie jest za "miękkie".

Absolutnie zgadzam się z Janko. Tłumaczenie podobnych tekstów jest wyczynem. Nie pierwszy raz Lilly tłumaczy średniowieczne kawałki. Tylko pogratulować.

"ja, oczu moich więzień,
bez nich mi lepiej będzie."

Ta puenta jest ponadczasowa, ale ja, ją, tłumaczę tak:
"Jeśli Legion cię kłuje w oczy, to je sobie wykol".

Co za przebudzenie. Fryderyk budzi się z pięknego snu, przeciera oczy, a tu... średniowiecze!
Aż mnie ciarki przechodzą.