Mam geny do spłacenia,

przedwojenne zdjęcie,

światopogląd i jeszcze

cennych wspomnień spadek.

I tylko, aby spłacić,

nie ma takich środków,

które po drugiej stronie

przedstawiają wartość.

Więc cóż? Konfabuluję

kości policzkowe

i światłocień na twarzy -

nie ma go na fotce

wyblakłej i pożółkłej.

Brakuje detali.

Tworzę Cię z wyobraźni,

kolorami rzeźbię.

Dzięki za wychowanie,

za codzienną pieczę

i za swojskie obiady.

Nadal zapach w głowie.

W skupieniu przy sztaludze

w ciepły żółcień wplatam

raty od zobowiązań

za bezcenną miłość.

* Foto - praca własna, akryl na płycie 40/50 cm.

(Nie jest to wersja ostateczna - w trakcie malowania.)