Krzyż

Bóg w swojej mądrości postanowił

Że życie śmierci się nie kłania

Mądrość takiego pojednania

Na zawsze będzie bratem twoim

Na rany, męki i krew Jego

Do stóp ponieście miłość

Krzyżem !

We własne prawdy przyodzianym

Nie walcie w Jego rany

Od waszych razów obolały

Pragnie dotknięcia  nie wrogości

Splecionych dłoni, dni szarości

Nicią miłości powiązanych

Depczesz świętości zakłamaniem

W swojej świątyni, świętość plugawisz

Przystań !

Zadumaj się nad Krzyżem

Z pokorą o wielkości swojej

Pomyśl…

Jesteś i będziesz osądzany

Wolnym wyborem obdarzony

Odczuwasz Jego brzemię

Do bram Hadesu zdążasz

Dźwigasz swój Krzyż umiłowany

Z nim czas nieodgadniony

Zrzuci ciężar z ramion twoich

Kiedy Bóg powie

- Amen!