zaraz będzie świtać. za horyzontem

w kuźni, ogniste ludki, z uporem maniaka

noc w noc wykuwają identyczne Słońce

(wierz w to!)

przedawkowałem kawiszona

i nie idzie zasnąć. w starszym laptopie

poobijanym podczas ataków padaczkowych

(spokojnie, ostatnio nie miewam)

znowu coś nie łączy. nowy - nienaładowany

więc jestem poza siecią

cały z prądowych ziarenek

wrze mi się

obraz wpada w następny

ciąg nagryzmolonych na sino nieb i znaków

symbolika zawarta w popielatej sierści

mieszkającego w piwnicy kota

system legowisk, torów

po których biegną komety

logika wnikania w siebie

trakektorie wyznaczane językiem

oniryka codzienności. głupia jak tekst ulepiony z

pokwitłego pleśnią chleba, albo elegia ku czci

czosnku. równie niestrawna

ściana straceń upstrzona różowymi kroplami

mózg wżerający się w tynk, rozdrobniony

(będzie cud, jeśli odczytasz choćby jedną

myśl, ułamek sylaby, półton)

pyliste dachy, śnieg zmieszany z eternitem

od dawna nieobchodzone Święto Smoły

cisza. deptanie kłębków mokrej waty

ocena celująca z zapominania

czy wyjdę na buraka i egoistę pisząc

że od pewnego czasu czuję się jak

niedorosły, więc nazywający się

z małej litery noe? i że dryfuje mi się

przez popielate, spadłe chmury?

(cholera, naprawdę tak jest

widzisz - co długotrwały brak snu

robi z człowiekiem?)

z ulubionych melodyjek do nucenia zostaje

(w tempie depressimo)

My journey to the stars

(tum tim tidum, tum tim tidum

tum tim tidudim dim dum

odezwij się na messengera

a wyślę ci plik z nagraniem moich śpiewów

może nie mam głosu

przejawiam kompletny antytalent wokalny

ale całkiem zabawnie wyszły)

innych nie pamiętam

o - widzisz? sklecił się kolejny egotyczny tekst

a matka mówiła, bym jak najczęściej

opuszczał siebie

nie słucham moralizmów

zapadam się w koleinach. w JA

stopy, potem kolana, w końcu zniknę cały

(i kto będzie karmił tego w piwnicy?)

cisza-bis, ogniste ludki bezgłośnie

walą młotkami w formującą się gwiazdę

to metafora, jakby ktoś pytał

https://www.youtube.com/watch?v=3zAZeyCIqO4