W domu przywitała je Brenda.

O proszę kto nas odwiedził. Zojuniunia! - podeszła do siostrzenicy i przytuliła ją. - Cześć dziewczyny. Wejdźcie do kuchni, właśnie upiekłam drożdżówkę. Zrobię kakao do tego.

Super ciociu. A myślę co to za smakowity zapach roznosi się po przedpokoju, a to ciasto. Uwielbiam twoje wypieki.

A gdzie jest moja mama? - zapytała Greta.

Elizabeth bierze prysznic. Zaraz przyjdzie. O wilku mowa. Przysiądź się do nas.

Elizabeth przekroczyła próg kuchni w białym frotowym szlafroku i turbanem z ręcznika na głowie.

Cześć dziewczynki. Jak tam w szkole?

W porządku. Dzień mi szybko minął. - odrzekła Greta.

To fajnie. A odnośnie wypieków. Mamy do ciebie Greto sprawę. - zagaiła niepewnie Elizabeth.

Sprawę? Coś się stało mamuś?

Otóż w niedzielę jest organizowany Jarmark Bożonarodzeniowy. Fakt, że śniegu brak, ale...

Mamo do sedna. - ponagliła ją.

Chodzi o pomoc. Będziemy miały stoisko z wypiekami. Właściwie zaraz upieczemy kolejne ciasto. I prośba jest taka, abyś pomogła nam sprzedawać, porcjować i rozdawać ciasto mieszkańcom.

O ludzie. Też wymyśliłaś. - wzburzyła się. - Nie poradzicie sobie same?

Elizabeth wyczuła szykującą się odmowę i nieco posmutniała. Zoja to

przyuważyła i od razu złapała bakcyla.

Greta, a dlaczego nie? Chętnie ci pomogę.

Naprawdę? No nie wiem czy to dobry pomysł. Zanudzimy się. Tam pewnie będą łazić te stare marudne pierniki.

Greto! Jak ty się wyrażasz? Nie mówi się „stare marudne pierniki”. - zacytowała córkę. - Tylko starsi ludzie. Trochę szacunku.

Zoja widząc, że rozmowa zmierza w złym kierunku postanowiła się wtrącić.

Greto. Pieniądze trafią na szczytny cel. Mianowicie na schronisko dla psów. Warto pomóc zwłaszcza, że starych pieników nie będzie aż tak dużo. Za to fajnych chłopaków tu nie brakuje. - posłała jej figlarny uśmiech. - To jak? Zgadzasz się?

Skoro stawiasz sytuację pod takim kontem, to zgadzam się.