każdego ranka 

umieram 

na codzienność 

twoje 

nieruchome spojrzenie 

nie barwi  już ust czerwienią 

a zieleń mojego patrzenia 

zamglona szarym świtem 

po bezsennej nocy 

oszukuję lustro 

beżowym make-upem 

i szminką 

o smaku ust 

które już nie chcą 

być całowane